Niedobór wapnia - objawy i skutki
Na prawidłowe funkcjonowanie ludzkiego ciała składa się wiele elementów. Składniki odżywcze, witaminy i minerały pełnią tu rolę szczególną. Bez nich przebieg kluczowych dla organizmu procesów byłby po prostu niemożliwy. Z pewnością nieraz zastanawialiście się, czy rzeczywiście tak ważny jest wapń, o którym tyle się teraz mówi i pisze? Tak, wapń jest pierwiastkiem niezbędnym dla organizmu co potwierdzają liczne badania naukowe.
Należy do podstawowych makroelementów, czyli pierwiastków, na których dzienne zapotrzebowanie jest wyższe niż 100 mg. Aż 99% wapnia znajduje się w kościach. Co ciekawe wapń w organizmie, stanowi on 1,4-1,66 % masy człowieka (około 1-1,5 kg). Źródłem wapnia jest dla nas pożywienie, a produktów bogatych w ten składnik nie brakuje. Slogan “pij mleko, będziesz wielki” nie narodził się jedynie w czyjejś głowie, ale ma realne potwierdzenie naukowe. Mleko i jego przetwory należą do dobrych źródeł wapnia, a ten jest niezbędny dla zdrowia i wzrostu kości.
Wapń to zdrowy układ kostny, ale i o wiele więcej
Jaką rolę pełni więc jeszcze wapń?
- jest budulcem dla kości, zębów i chrząstki,
- składnik budulcowy komórek,
- aktywator wielu enzymów,
- niezbędny dla procesów krzepliwości krwi i regulacji ciśnienia
- bierze udział w procesach skurczów i rozkurczów mięśni szkieletowych, gładkich i mięśnia sercowego,
- bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych,
- reguluje przepuszczalność błon komórkowych i naczyń włosowatych,
- ma korzystny wpływ na procesy budujące odporność,
- reguluje gospodarkę hormonalna i metaboliczna.
Zapotrzebowanie na wapń jest zależne od wieku i stanu organizmu. U dzieci 1-3 lat - 500 mg na dobę, 4-9 lat - 800 mg. 10- 18 lat (okres intensywnego wzrostu i rozwoju) - 1100 mg/doba. Dorośli - 800 mg. Kobiety w ciąży i karmiące piersią 1100. Osoby powyżej 50 roku życia - 1000mg.
Oprócz mleka i jego przetworów źródłem wapnia są rośliny strączkowe, migdały i orzechy, suszone figi, ryby, natka pietruszki, warzywa kapustne.
Objawy i skutki niedoboru wapnia
Niedobór wapnia nosi nazwę hipokalcemia i może objawiać się skurczami i osłabieniem siły mięśniowej, mrowieniem i drżeniem, łamliwością kości, krwotokami z nosa i trudnościami w gojeniu się ran, utratą apetytu, suchością skóry, zaburzeniami rytmu serca, osłabieniem pamięci i koncentracji, drażliwością, stanami lękowymi i depresyjnymi, tężyczką. U dzieci może prowadzić do krzywicy, zaburzenia wzrostu i próchnicy zębów, u dorosłych - osteomalacji i osteoporozy.
Na stężenie wapnia w organizmie wpływ ma wiele czynników. Do efektywnego wchłaniania wapnia niezbędna jest witamina D. Za uwalnianie wapnia z kości i wchłanianie zwrotne w nerkach odpowiedzialny jest parathormon. Biodostępność wapnia zaburza obecność fitynianów i szczawianów w pożywieniu, zmniejsza się ona również wraz z wiekiem, także przyczynia się do pogorszenia jego wchłaniania estrogen - żeński hormon płciowy. Niedobór wapnia często dotyczy kobiet w okresie menopauzy.
Niedobór wapnia w diecie, zaburzenia wchłaniania, niektóre leki i choroby to najczęstsze przyczyny niedoboru wapnia w organizmie. Jeśli zauważyłeś u siebie objawy, które mogą sugerować brak odpowiedniej ilości tego pierwiastka w organizmie, musisz skontrolować swój stan zdrowia u lekarza, który zleci badania stężenia wapnia we krwi. Prawidłowe stężenie wapnia całkowitego we krwi powinno wynosić 2,25-2,75 mmol/l.
W niektórych przypadkach konieczna może okazać się suplementacja wapniem. Nie należy jednak przeprowadzać jej na własną rękę, ponieważ nadmiar wapnia jest równie szkodliwy dla organizmu jak jego niedobór.